Loading...Aculepeira ceropegia – kołosz wielobarwny
(Walckenaer, 1802)
Informacja ogólne:
Nazwa: Aculepeira ceropegia, kołosz wielobarwny
Rodzina: Araneidae
Wygląd
Pająk dorastający maksymalnie do 15mm. Gatunek ze względu na podobieństwo może być mylony z krzyżakami. Jednak nie ma on standardowego krzyża, lecz kremowobiały pasek biegnący wzdłuż odwłoka, który ułożony jest w choinkę (liść dębu). Boki jego odwłoka mogą być lekko pomarańczowe. Ogólnie jego odwłok jest dłuższy niż krzyżaka ogrodowego. Jeśli chodzi o różnice pomiędzy samcem a samicą są one nie znaczne. Samiec jedynie jest mniejszy o około 5mm. Kolorystycznie samice mają bardziej jaskrawe kolory, wpadające nawet w żółć.
Występowanie i biotop
A. ceropegia jest jednym z tych krzyżaków, których nie często mamy okazję spotkać, chociaż wcale to trudne nie jest. Pająk występuje w całej Europie północnej, upodobał sobie te zimniejsze klimaty. Zamieszkuje tereny od Czech łącznie, aż po Rosyjską Syberię, zasięgiem zahaczając również o Mongolię oraz północną Japonię. Swoje sieci zakłada między trawami, na skrajach lasów, na oświetlonych łąkach. Ogólnie – pospolity i liczny.
Biologia
Pająki te żyją nieraz nawet do 3 lat. Wszystkie krzyżaki opanowały umiejętność zimowania, oraz anabiozy (zdolności powrotu do życia, do stanu normalnego, po przejściowym zapadnięciu w stan pozornej śmierci wskutek zamarznięcia). Dokładnie wyczuwają, kiedy nadejdzie zima, wtedy starają się odnaleźć bezpiecznego miejsca, chowają swoje odnóża i w takiej pozycji pozostają zamarznięte do wiosny. Na ogół gotowe są do rozmnażania na drugi rok po urodzeniu, zdarza się też, że gody odbywają się późnym latem/jesienią, jeszcze tego samego roku po wykluciu. Tak więc kokonów pająków możemy szukać cały rok. Sieci łowne tego pająka znajdują się na wysokości 50 cm nad ziemią rozwieszone między krzewami lub roślinami zielonymi. Pająk zwisa zaczepiony na górnej krawędzi sieci pod wykonanym przez siebie, łatwo dostrzegalnym z daleka, białym baldachimem z pajęczyny, chroniącym go przed deszczem i słońcem. Jest to szczególnie istotne, gdyż Kołosz wielobarwny nie buduje swych sieci łownych pod osłoną chroniących przed wiatrem krzewów, lecz jako ciepłolubny pająk w pełnym słońcu na otwartej przestrzeni. Jego ofiarą padają przede wszystkim drobne motyle, szarańczaki i komarnice.
Hodowla
Hodować można, za pewne wielkich wymagań nie ma co do temperatury i wilgotności, lecz na pewno lepiej mu będzie na wolności, gdzie będzie mógł snuć piękne sieci. W hodowli rozwija się wolniej.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 1
