Ischnothele caudata

Ischnothele caudata
(Ausserer, 1875)

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Ischnothele caudata
Nazwa angielska: brak

Wygląd

Pająk o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Dorosłe osobniki przyjmują czarną barwę posiadając jasną postawę odnóży oraz charakterystyczny wzór na odwłoku. Wzór ten zaczyna się białą kulką od strony głowotułowia, od której to wychodzi wzór na kształt choinki. Pająki te należą do rodziny Dipluridae więc nie są ani ptasznikami ani pająkami właściwymi i są blisko spokrewnione z Harmonicon spp. oraz Linothele spp. Jak cała rodzina charakteryzują się też dużymi kędziołkami przędnymi i tym, że plotą ogromne ilości pajęczyny. Samice rosną maksymalnie do 1,5-2 cm ciała, samce zaś już przy 0,8-1 cm ciała są dorosłe.

Długość życia

Pająki rosną szybko. Samce bez problemu są w stanie dorosnąć w przeciągu roku, samice trochę dłużej. Żyją kilka lat, przypuszczać można, że porównywalnie do Linothele spp. czy H.incei, H.villosella, które mają podobne tempo wzrostu.

Występowanie i biotop

Pająki żyjące od Brazylii po Meksyk. W naturalnym środowisku zajmują gniazda oplecione dużą ilością pajęczyny.

Cechy szczególne i ciekawostki

Warto dodać, że rodzina Dipluridae (angielskie funnel-web tarantulas) bardzo często jest mylnie określana. Duża część ludzi uważa je bowiem za ptaszniki a jeszcze inni uważają, że to ptaszniki właściwe. Zarówno jedni jak i drudzy nie mają racji. Pająki podzielić można bowiem na Araneomorphae czyli pająki właściwe oraz Mygalomorphae do których należą ptaszniki, trapdory a także Dipluridae. Bliżej im więc do ptaszników niż do pająków właściwych, jednak same ptasznikami nie są.

Terrarium

Małego pajączka możemy hodować w kliszówce bądź sosjerce. Mimo iż pajączek jest mały, to szybko plecie sieć, która ułatwia mu polowanie. Do osobników dorosłych (samic) można przeznaczyć nawet większe terraria mimo niewielkich rozmiarów pająka. Można więc z powodzeniem stosować kostkę 15x15x15, która z czasem zostanie cała zapajęczynowana a pająk zrobi w niej niezwykłe tunele. Wielkim plusem jest także to iż gatunek ten można hodować grupowo. Żadne ozdoby nie są konieczne bowiem pająk zapajęczynuje cały pojemnik. Wystarczy samo podłoże.

Temperatura i wilgotność

Najlepiej trzymać w temperaturze od 24 do 28°C. Pająki wrażliwe na przesuszenia więc należy dbać o to by podłoże było zawsze wilgotne. Można także pryskać wodę trochę na pajęczynę ale lepiej stosować to u osobników dorosłych bo małe sztuki mogą potopić się w kroplach wody.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Pająk bezproblemowy z karmieniem. Jest w stanie upolować nawet większą ofiarę od siebie owijając i unieruchamiając ją w pajęczynie. Problematyczne może być jedynie karmienie młodych osobników, trzymanych pojedynczo bowiem muszka owocówka bywa za duża dla nich i trzeba karmić je skoczogonkami. Rozwiązaniem tego, może być hodowla kilku sztuk wspólnie dzięki czemu są w stanie łapać ofiary większe od siebie współpracując ze sobą.
Karmienie młodych jest także łatwe gdy posiadamy samice z młodymi. Matka poluje i zabija ofiary, a następnie poprzez szarpnięcia pajęczyny zwołuje młode pająki do posiłku. Także podczas hodowli grupowej osobników z kilku kokonów zdarza się, że osobniki większe polują a małe podbiegają i korzystają z upolowanych ofiar.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Jako iż pająki te są niezwykle małe ciężko jest je sexować. Różnice widać między innymi w rozmiarach osobników. Samce dorastają przy ok 0,8 – 1 cm ciała oraz posiadają bulbusy w kształcie grotów już na wylinkę przed dorosłością. Jako osobniki dorosłe posiadają jeszcze haki a ich przednie odnóża stają się jakby wizualnie grubsze. Cała ich sylwetka zaś staje się smuklejsza. Samice natomiast są masywniejsze i rosną o wiele większe nawet do 2 cm ciała.
 

Rozmnażanie

Najlepiej jest dopuszczać samicę, która ma ok 1,5 cm ciała, bowiem mniejsze sztuki bywają niechętne i zjadają samce. Przed wszystkim należy nakarmić samice obficie i wpuścić samca do jej pojemnika. Nie należy dopuszczać pająków na neutralnym gruncie ani wyciągać samicy z gniazda bowiem jej terrarium jest kluczowym miejscem. Samiec zbliżając się do samicy sygnalizuje jej swoją obecność i gotowość do kopulacji poprzez uderzenia bulbusów o pajęczyne, szarpnięcia pajęczyny oraz taniec godowy. Samica, która chce się rozmnażać nie powinna być agresywna i wykazać chęć poprzez odstukiwanie w pajęczyne. Sama zaś kopulacja odbywa się w sposób podobny do ptaszników.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 3
szybkość: 2
temperament:1
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 10
Polecany dla średnio zaawansowanych hodowców.
Ischnothele caudata to gatunek niezwykły z wielu względów. Po pierwsze jest on łatwy w hodowli i mało problematyczny. Jedyne o czym należy pamiętać to odpowiednia wilgotność. Mimo iż pająki te są niewielki rozmiarów to nie są aż tak problematyczne z karmieniem. Plotą duże ilości pajęczyny więc ich terraria z powodzeniem konkurować mogą z pojemnikami Linothele spp., P.murinus czy Ch.cyaneopubescens. Kolejnym plusem tego gatunku jest to, że można trzymać je wspólnie nawet po kilkadziesiąt osobników w stosunkowo małych pojemnikach (ze względu na małe rozmiary pająków). Same zaś pająki mimo iż zaliczane do stosunkowo silnie jadowitych z rodziny Dipluridae, nie są ani agresywne ani nie próbują kąsać. Jest to raczej gatunek bojaźliwy i wybierający ucieczkę. Jedyne wady tego gatunku to ich mała wielkość (chociaż dla niektórych może być to zarówno plus) a także to, że osobniki młode wymagają niemal mikroskopowego pokarmu (muszki owocówki, skoczogonki) co dla hodowców ptaszników niezaznajomionych z takimi rodzajami pokarmu może być problematyczne i uciążliwe. Całościowo jednak I.caudata to gatunek ciekawy i interesujący zwłaszcza w hodowli grupowej albo podczas wychowywania kilku kokonów razem przez samicę.
Opracował: Dimitir „Wodnik” Wodniakov

Źródła:

• Arachnopets – Arachnopets
• doświadczenia własne
• doświadczenia innych hodowców I.caudata

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 8