Cyriopagopus sp. Sulawesi Black – ptasznik

Cyriopagopus sp. Sulawesi Black

Nazewnictwo

Nazwa łacińska/handlowa: Cyriopagopus sp. Sulawesi Black

Wygląd

Samice tego gatunku uznawane są za jedne z największych z rodzaju Cyriopagopus, spotykano dorosłe samice mierzące nawet 9 cm ciała, i ponad 20 cm rozpiętości odnóży. Samce są mniejsze (ok 4-5 DC ciała), i o wiele smuklejsze. Samice tego gatunku mają piękny czarny kolor, któremu też zawdzięczają swoją nazwę (drugi człon -„black”), natomiast dorosłe samce są szare. Młode, z początku, są mają kolor szary wpadający w granat, i z wylinki na wylinkę nabierają coraz ciemniejszych kolorów. Na odwłoku widoczne są czarne pasy, a miejscowo na odnóżach można zauważyć liczne czarne punkty. Nie można rozróżnić płci przed dorosłością po kolorze, gdyż samiec wybarwia się dopiero po ostatniej wylince.

Długość życia

Jest to stosunkowo niedawno odkryty, i jeszcze nieopisany, pająk i nie ma zbyt wielu informacji o długości życia, ale biorąc pod uwagę innego przedstawiciele rodzaju Cyriopagopus można przyjąć że samice Cyriopagopus sp. Sulawesi black dożywają 15-20 lat. Samce żyją stosunkowo krótko (giną około roku po ostatniej wylince).

Występowanie i biotop

Środowiskiem naturalnym tego pająka są lasy deszczowe wyspy Sulawesi (Celebes) cechującej się klimatem równikowym, wybitnie wilgotnym. Średnia roczna suma opadów 2000 mm i więcej.
W naturalnym środowisko młode osobniki bardzo często znajdowane są za odstającymi kawałkami kory, w szczelinach między kamieniami, pod korzeniami drzew lub pod warstwą suchych liści na ziemi, pod którymi mają odpowiednią temperaturę, ochronę przed promieniami słonecznymi i naturalnymi wrogami (ptaki, nietoperze i małe kręgowce). Dorosłe osobniki bardzo często znajdywane są w dziuplach drzew na znacznych wysokościach. Gatunek ten często pada ofiarą ptaków, małp i drapieżnych nietoperzy. Stare osobniki często noszą na sobie znaki spotkania z ich naturalnymi wrogami (np. utracona kończyna). Ze względu na bardzo duże rozmiary oraz masywną budowę tego pająka, jego ofiarami padają nie tylko bezkręgowce, do jego jadłospisu często trafiają małe nadrzewne kręgowce: mniejsze gatunki ptaków oraz nadrzewnych jaszczurek.
 

Terrarium

Terrariumw jakim powinniśmy trzymać dorosłą samicę powinno mieć minimum 30/30/40 cm (dł/szer/wys). Jest to tzw. terrarium wertykalne. Ze względu na ich nadrzewny tryb życia, dla naszego bezpieczeństwa powinno być otwierane od boku (najlepiej gilotynowe). W terrarium musi być odpowiednio duża wentylacja, najlepiej zrobiona z nawierconych pasków płytki aluminiowej bądź też ze szklanych płytek.

Temperatura i wilgotność

Idealną temperaturą dla tego ptasznika będzie przedział 25-28°C w dzień, z nocnymi spadkami do 20-22°C (pająki te przetrwają nawet spadki do 17°C, jednak obniża się wtedy ich metabolizm co skutkuje dłuższym dojrzewaniem) Wilgotność powinniśmy utrzymać na poziomie 80-90% (pora deszczowa na wyspie Sulawesi).
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Samice większe i masywniejsze od samców. Dorosłe samce posiadają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) oraz małe haki na goleniach przedniej pary odnóży. Dorosłe samce różnią się ubarwieniem od samic po ostatniej wylince (patrz ”Wygląd i wielkość”). Rozpoznawanie płci po ubarwieniu nie jest możliwe u młodych osobników, gdyż wyglądają identycznie, póki nie osiągną dojrzałości.

Rozmnażanie

Rozmnażanie tego gatunku nie należy do łatwych. W Polsce jak i za granicą bardzo ciężko skompletować dorosłą parę. W niewoli samicę najlepiej dopuszczać w trakcie symulowanie pory deszczowej. Bardzo często zdarza się że samica zjada samca co jest oznaką udanej kopulacji (nie jest to regułą). Samica składa kokon po 2-3 miesiącach a w kokonie znajduje się od 100 do 150 jajeczek.
 

Uwagi

Pająk ten przejawia niebywałą agresję, nawet najmłodsze osobniki bardzo często stawiają się, nie tylko w obronie gniazda, ale i poza nim. Jest silnie jadowity, a biorąc pod uwagę jego wielkość może aplikować więcej jadu niż pozostali przedstawiciele rodzaju Cyriopagopus. Młode przy dobrym karmieniu cechują się bardzo dużymi przyrostami (moje osobniki miewały przyrosty nawet po 0,5 cm samego ciałka co wylinkę). Przy dobrych warunkach samice dojrzewają bardzo szybko (około 1-1,5 roku), a samce jeszcze szybciej (po około 10-11 wylince). Młode bardzo często zakładają gniazda zaraz przy ziemi i oklejają je podłożem. W miarę wzrostu przechodzą na wyższe poziomy terrarium. Do dzisiaj taksonomowie mają problemy z ustaleniem przynależności tego gatunku, oficjalnie jest on uznawany za gatunek dużego nadrzewnego pająka z rodzaju Cyriopagopus, co po dokładnym zbadaniu może ulec zmianie.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 4
szybkość: 4
temperament: 4
łatwość hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 16
Polecany dla doświadczonych terrarystów ze względu na szybkość, temperament i potencjał jadu.

Źródła:

• Hijmensen, E. 2007. Cyriopagopus sp. „Sulawesi”: observations in the wild. Journal of the British Tarantula Society 22(4): 107-112.
• Asian Arboreals, http://sites.google.com/site/asianarboreals/
• Arachnoboards, www.arachnoboards.com
• doświadczenia własne oraz zagranicznych hodowców.

Opracowanie: AlCapone
Poprawki: Obli

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 11