Haplopelma schmidti – ptasznik

Haplopelma schmidti
(von Wirth, 1991)

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Haplopelma schmidti
Nazwa angielska: Chinese Golden Earthtiger

Wygląd

Jeden z największych i najbardziej masywnych przedstawicieli rodzaju Haplopelma. Dorosłe samice tego gatunku mierzą około 8-9 cm ciała, a z rozpostartymi odnóżami 18-19 cm. Samce nieco mniejsze i smuklejsze. Karapaks w odcieniach żółci (złota), odnóża w kolorach czarnego i brązu. Bujne kremowe scopula na chelicerach jest charakterystyczne dla tego gatunku. Młode w odcieniach brązu i złota. Dorosłe samce są całe brązowe.

Długość życia

Samice tego gatunku dożywają 17-18 lat, natomiast samce giną po roku lub dwóch po ostatnim linieniu.

Występowanie i biotop

W naturze można go spotkać w południowych prowincjach Chin i północnym Wietnamie w wykopanych przez siebie głębokich tunelach.
 

Terrarium

Terrariumdla osobników podziemnych powinno mieć wymiary 7/20/25 cm(szer./dł./wys.) dla małych gatunków 10/25/35 cm dla średnich i 15/25/35 cm dla największych. U góry umieszczona powinna być kratka wentylacyjna będąca jednocześnie otwarciem terrarium. Kratka odpływowa powinna się znajdować na jednej z wąskich ścianek na wysokości 1- 2 cm o podstawy, szerokość tej kratki powinna wynosić ok. 1 cm. Jest to typ terrarium polecany i opublikowany przez światowa sławę w dziedzinie azjatyckich gatunków podziemnych pana Volkera von Wirtha. Ten system budowy zapewnia pająkowi maksymalnie zbliżone do naturalnych warunki jednocześnie nie utrudniając nam obserwacji, terraria takie nie zajmują także dużo miejsca. Ptasznik kopie swoja norą pomiędzy ściankami dzięki temu widzimy go w tunelu a duża warstwa podłoża daje mu poczucie bezpieczeństwa i komfort. Podłoże dla podziemnych gatunków powinno być stabilne i dobrze chłonąć wodę, ogólnie bardziej spełniają te warunki podłoża próchnicze niż mineralne gdyż mają bardziej lepką konsystencje i lepiej adsorbują wodę. Dlatego polecam torf lub włókno kokosowe, mieszanką torfu z gliną, można też dodać wermikulit, mieszamy go z całością podłoża lub wsypujemy przy ściance w warstwach na przemian z torfem, daje to ciekawy efekt wizualny. Po okresie suchym / zimowym terrarium wkładamy do miednicy z woda w celu nasiąknięcia (na kilka godzin) potem kolejne kilka godzin czekamy aż woda odcieknie kratką ściekowa. Zastępstwem dla szklanych terrariów mogą być plastikowe pojemniki na żywność, które można dostać w wielu rozmiarach. Ostatecznie możemy trzymać pająka w standardowym terrarium, 30/30/30 cm ale wtedy musimy zapewnić co najmniej 20 cm podłoża, co w takim terrarium jest niepraktyczne i nieestetyczne.
 

Temperatura i wilgotność

Temperatura w przedziale 22-25°C, wilgotność powinna wynosić około 75-80%.
Jeżeli chcesz więcej dowiedzieć się o ogrzewaniu i oświetleniu, przeczytaj: Ogrzewanie i Oświetlenie

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Samica większa, mocniej zbudowana od samca. Samiec ma haki na pierwszej parze odnóży i narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy). Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.
 

Rozmnażanie

Dosyć trudne. Przy osobnikach pochodzących z odłowu ważne jest naśladowanie przebiegu pór roku w ich środowisku naturalnym. Samica najczęściej nie jest agresywna w stosunku do samca, oba pająki często żyją zgodnie przez pewien czas we wspólnym terrarium. Kokon powstaje po 2-4 miesiącach od kopulacji i zawiera od 40-200 jaj, w zależności od wieku samicy i innych czynników. Młode wylęgają się po kilku tygodniach, po kolejnych 5-6 tygodniach stają się samodzielnymi pająkami.
 

Uwagi

Pająk szybki i może być agresywny. Jad niebezpieczny dla zdrowia człowieka. W 2008 roku H. huwenum została uznana za młodszy synonim tego gatunku.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 3
szybkość: 3
temperament: 3
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 3
ocena ogólna: 14
Polecany dla doświadczonych hodowców.

Źródła:

• Von Wirth, V. & B.F. Striffler. 2005. Neue Erkennstisse zur Vogelspinnen – Unterfamilie Ornithoctoninae, mit Beschreibung von Ornithoctonus aureotibialis sp. n. und Haplopelma longipes sp. n. (Araneae, Theraphosidae). Arthropoda 13(2): 2-27.
• Von Wirth, V. & M. Huber. 2004. Housing specimens of Haplopelma and other tube-dwelling tarantulas. Journal of the British Tarantula Society 19(4): 107-112.
• Norman I. Platnick – The World Spider Catalog
• doświadczenia własne

Poprawki: baniol

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 8