Loading...Linothele fallax
(Mello-Leitao, 1926)
Zdjęcie autorstwa Obli
Nazewnictwo
Nazwa łacińska: Linothele fallax
Nazwa angielska: brak
Wygląd
Jest to wyjątkowo piękny gatunek. Wybarwia się praktycznie od L1. Młode osobniki są delikatnej budowy. Ich odnóża są półprzeźroczyste o lekko błękitnej barwie. Karapaks wraz z chelicerami jest koloru złotego. Odwłok koloru żółtego odcienia zdobi ciemny, choinkowaty ornament. Wraz ze wzrostem osobnika ubarwienie staje się coraz ciemniejsze i intensywniejsze. Zauważyć można opalizujący brokatowo nalot na chelicerach, karapaksie, coxa’ch jak i femura’ch. U dorosłych osobników odnóża są ciemnogranatowe, niemal czarne. Karapaks staje się ciemnozłoty, czasem z czerwonawymi rowkami, natomiast odwłok ciemnieje, a ornament na nim jest mniej wyrazisty. Ciało Linothele fallax nie jest pokryte włoskami. Jedynie u podrośniętych osobników – głównie samców – widać rzadkie, dłuższe, czarne włoski na odwłoku i odnóżach. Cechą charakterystyczną tego gatunku są bardzo długie kądziołki przędne. Mierzą one 2/3 długości odwłoku. Również odnóża są sporo dłuższe i cieńsze niż w u ptaszników o podobnym gabarycie ciała. Dorosłe samice osiągają rozmiar 5cm długości przy ponad 12cm rozstawie odnóży.
Długość życia
Samica żyje ponad 5 lat. Samce dojrzewają w niecały rok i żyją do pół roku po ostatniej wylince.
Występowanie i biotop
Linothele fallax został odnaleziony w rejonie Alto Juruá w zachodniej Brazylii na pograniczu z Peru gdzie również występuje. Spotyka się go także w północnej Boliwii jednak ze względu na podobieństwo poszczególnych gatunków z rodziny Dipluridae nie jest to precyzyjna informacja. Żyje w wilgotnych lasach, budując system korytarzy z pajęczyny wśród gałęzi i zagłębień w ziemi. Przesiaduje głównie w dolnej strefie gniazda.
Terrarium
Już młode osobniki możemy włożyć do docelowego terrarium. Znajdziemy je po pajęczynie, której produkują bardzo dużo. Z karmieniem również nie będzie problemu, ponieważ pająki w krótkim czasie pokrywają całą powierzchnię terrarium pajęczyną, przez co bez problemu lokalizują ofiarę. Najkorzystniejszym zbiornikiem do hodowli Linothele będzie pojemnik otwierane od góry. Terraria otwierane od przodu nie sprawdzają się ze względu na oprzęd pająka, który pokrywa wszystkie ścianki. Zbiornik otwierany od góry ma dodatkową zaletę – pająk, w przypadku zagrożenia ucieka na dno zbiornika i nie musimy się obawiać, że nam ucieknie. Optymalny rozmiar terrarium to 20x20x20cm, choć im wyższe tym mniejsze prawdopodobieństwo, że Linothele ucieknie podczas otwierania zbiornika.
Temperatura i wilgotność
Linothele wykazują sporą odporność na niską temperaturę. Ich metabolizm jest na tyle szybki, że ogrzewanie skutecznie przyspieszy dojrzewanie, ale również skróci – i tak niezbyt długie – życie pająka. Wilgotność regulujemy spryskując 2 razy w tygodniu pajęczynę. Jednak płyny z pokarmu wystarczają pająkowi na długo i susze przy odpowiednim karmieniu nie stanowią zagrożenia dla życia Linothele.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.
Żywienie
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.
Dymorfizm płciowy
Linothele fallax należy do pająków bardzo trudnych w seksowaniu. Spodnia część odwłoka jest bardzo jasna, a różnice kształtu obszaru szczeliny płciowej u samca i samicy są niewielkie. Problematycznym u tego gatunku jest również określanie płci na podstawie wylinki. Spermateka bardzo długo nie przybiera formy, jaka jest charakterystyczna dla tej, występującej u w pełni dojrzałej samicy. Ponadto jasna barwa spodniej części ciała jak i niepozorna spermateka utrudniają określenie płci u podrostków. Spermateka dojrzałej samicy jest „rozdwojona”. Od pojedynczych, rozchodzących się na boki ramion odchodzą na zewnątrz dodatkowe, krótsze odcinki spermateki. Samiec posiada na nogogłaszczkach bulbusy, a na pierwszej parze kończyn haki. Jego ciało jest mniej masywne od samicy, za to odnóża są dłuższe, pokryte po ostatniej wylince malutkimi tworami przypominającymi w swojej formie kolce.
Rozmnażanie
Trudno skompletować dojrzałą parę, ze względu na małe rozpowszechnienie Linothele w Polsce. Samica nie jest zbyt agresywna w stosunku do samca. Samiec nieco inaczej zbliża się do samicy niż to ma miejsce u ptaszników. Wije sporo pajęczyny podczas podchodów. Po udanej kopulacji należy niezwłocznie rozdzielić osobniki. Samica Linothele potrafi utworzyć kokon po niespełna miesiącu od kopulacji, co jest charakterystyczne dla Dipluridae. Co jeszcze ciekawsze to fakt, że po jednokrotnej kopulacji samica potrafi wydać nawet 5 kokonów aż do wylinki, co u ptaszników jest rzadkim zjawiskiem i najczęściej ogranicza się do 2-3 kokonów. W kokonie znajduje się średnio 200 jaj. Ewentualne następne kokony są coraz mniej obfite. Nimfy wylęgają się szybko, bo po 3 tygodniach.
Uwagi
Linothele fallax jest ciekawą propozycją dla każdego hodowcy ptaszników, który szuka czegoś nowego. Jest spokrewniony z rodziną ptaszników. Gatunek ten rośnie niesamowicie szybko. Samce przy odpowiednich warunkach dojrzewają już po 9 miesiącach, natomiast samice po roku. Przyrosty ciała są również imponujące, nieporównywalne z tymi, jakie mają ptaszniki. Bardzo długie kądziołki przędne wytwarzają niesamowite ilości pajęczyny, którą pająk w krótkim czasie pokrywa całą powierzchnię terrarium. Już od L1 przejawiają niebywałą agresję, w przypadku niepowodzenia ataku uciekają bardzo szybko. Zaobserwowano, że pająk uśmierca swoje ofiary nawet, gdy nie ma zamiaru ich zjeść. Na temat jadu tego gatunku nie wiadomo zbyt wiele. Natomiast były prowadzone badania nad innym przedstawicielem rodzaju Linothele (niesklasyfikowany gatunek) i wyszło LD-50 0,7mg/kg. Wynika z tego, że przedstawiciele rodzaju Linothele posiadają jad potencjalnie silniejszy od każdego znanego ptasznika i można jego siłę przyrównać do jadu najbardziej jadowitych skorpionów. Należy zatem uważać przy operowaniu w terrarium i używać w tym celu długiej pensety.
Ocena
jad: 3
szybkość: 4
temperament: 2
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 3
ocena ogólna: 14
Polecany dla średnio zaawansowanych hodowców.
Źródła:
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 5
