Loading...Argyroneta aquatica, topik
(Clerck, 1758)
Nazwa: Argyroneta aquatica, topik, ang. Water spider, niem. Die Wasserspinne
Rodzina: Argyronetidae
Wygląd
Ubarwienie głowo tułowia brązowo-żółte, odwłok szarobrązowy. Jednak pod wodą jego odwłok oraz dolna część karapaksu otoczona jest bańką powietrza, co daje efektowny srebrny odcień. Co w naturze się rzadko zdarza: samce tego gatunku pająka są większe od samic. Długość ciała samców wynosi 14-18 mm, samic 11-12mm.
Występowanie i biotop
Jest to jedyny polski pająk, który właściwie całe życie spędza pod powierzchnią wody. Zamieszkuje obfitujące w roślinność zbiorniki wodne całej Europy oraz Azji, aż po Japonię, a nawet Nową Zelandię. Dosyć popularny. Trudno ocenić, jak dalej będzie wyglądała populacja tego gatunku. Jedno jest pewne – aby żyć, potrzebuje czystych wód. Zdecydowanie ustępujący np. w Europie Zachodniej, na skutek zanieczyszczeń wód i przekształceń terenu/osuszania zbiorników wodnych.
Biologia
Topik nie różni się szczególnie od pozostałych pająków ani budową, ani fizjologią. Buduje pod wodą dzwonowate oprzędy średnicy około 2cm, w których co jakiś czas uzupełnia zapasy powietrza. W celu zbudowania oprzędu rozpina między roślinami wodnymi gęsto utkaną sieć, po czym napełnia ją przynoszonymi znad wody dużymi pęcherzykami powietrza. Powietrze nabiera za pomocą skrzyżowanych tylnych odnóży, którymi przebija błonę powierzchniową wody, a następnie błyskawicznie nurkuje. Pęcherzyk ten trzyma się jego odwłoku dzięki obfitemu owłosieniu oraz sfałdowanej powierzchni skóry, jest też spleciony nićmi między tylnymi nogami. Pod oprzędem prostuje nogi i uwalnia banieczkę powietrza, która dążąc ku górze, uwypukla kopulasto sieć. Pająk powtarza kilkukrotnie tą czynność, aż oprzęd przybierze kształt dzwonu lub kopuły, tworząc obszerną, suchą, wypełnioną powietrzem komorę mieszkalną. Zależnie od potrzeb, buduje różne dzwony: dzwony lęgowe, rozrodcze samców, dzwony umożliwiające schronienie podczas linienia. Swoje ofiary łapie w nieregularne sieci znajdujące się obok gniazda. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, przeważnie larwami owadów. Nie często zdarza się, aby polował na małe ryby. Jest bardzo odporny na niskie temperatury. Jeden z bardziej jadowitych pająków polskich, przy czym ukąszenia zdarzają się sporadycznie, ze względu na jego płochliwą naturę. Najprawdopodobniej zimą przesypia w muszlach opuszczonych przez ślimaki.
Rozwój tych pająków trwa około 2 lat. Kiedy para gotowa jest do kopulacji samiec nieopodal dzwonu samicy budują dodatkowy dzwon. Następnie kąsa (jednak nie rani a tylko pobudza ) samicę i kopuluje. Zapłodniona samiczka składa jaja w specjalnym dwukomorowym dzwonie. W kokonie (lub kilku kokonach) znajduje się maksymalnie 120-130 jajek. Po około 3 tygodniach od wyklucia młodych samica pada.
Hodowla
Topika hoduje się bardzo łatwo. Wystarczy słoik, woda z kranu (najlepiej odstana) i trochę roślin wodnych. Od czasu do czasu warto wrzucić jakiegoś rurecznika jako pokarm. Topik szybko wybuduje dzwon i już może być obiektem ciekawych obserwacji. Oczywiście nie widzę przeciwwskazań, aby topik zadomowił się w jakimś akwarium (ok. 10 l), z bujną wodną roślinnością – efekt murowany. Jako, że jest to pająk krajowy nie trzeba się bawić w podnoszenie temperatury. Ani nie jest ważna jej twardość – jak to bywa w przypadku rybek.
Można pokusić się o próbę rozmnożenia tego gatunku w niewoli. Nie powinno być z tym nawet jakichś większych problemów. Jednak trudno znaleźć odpowiedni pokarm dla małych pająków.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 7
