Loading...Micrommata virescens, spachacz zielonawy
(Clerck, 1757)
Nazwa: Micrommata virescens, Spachacz zielonawy
Rodzina: Sparassidae
Wygląd
Ten dosyć duży, jak na polskie warunki, pająk dorasta nieraz do 1.5cm. M. virescens posiada charakterystyczny, wydłużony odwłok. Samiczki całe w kolorach jaskrawozielonych. W Polsce występuje w dwóch odmianach barwnych:
- Micrommata virescens – klasycznej, bez ciemniejszej, grotowej pręgi u samicy
- Micrommata virescens ornata z wyraźną, ciemniejszą, grotową pręgą u samicy
W obu odmianach samiec ubarwiony identycznie. Karapaks oraz odnóża, jak u samicy, natomiast odwłok jest żółty, po bokach nieco ciemniejszy – pomarańczowy. Przez środek odwłoka przebiega czerwony lub buraczkowy pas. Jedynie same końcówki odnóży mogą być czarne. Ciało dorosłego osobnika jest pokryte krótkimi białymi włoskami.
Ciekawostką jest fakt, że zdarzają się osobniki o ubarwieniu brązowym – jednak jest to precedens.
Występowanie i biotop
Występuje w całej Eurazji oraz u wybrzeży Afryki Północnej, nad Morzem Śródziemnym. Głównie zamieszkuje zarośla, nisko położoną roślinność, łąki nieopodal lasów. Bardzo lubi nasłonecznione miejsca, jednak mimo tego potrzebuje wilgoci i dlatego też spotkać go można na nizinach, nawet na bagnach.
Trudno jednoznacznie ocenić, jak wygląda populacja tego gatunku w Polsce. Zasięgiem swojego występowania pokrywa cały kraj i raczej niewiele jest miejsc, w których go nie znajdziemy. Jedno jest pewne, że ze względu na jego kolorystykę niełatwo jest go spotkać.
Biologia
Wraz z wiosennymi roztopami budzą się do życia właśnie te, „tropikalne pająki”. Pod koniec wiosny są już gotowe do rozrodu. Samce przemierzają łąki w poszukiwaniu partnerek. Sama kopulacja może trwać kilka godzin, a po niej w ciągu kilku, kilkunastu dni samiec pada. Samice składają kokony już w czerwcu, jednak największy przyrost kokonów notowany jest w lipcu i sierpniu. Kokony umieszczane są tuż nad ziemią, w zwiniętych liściach. W jednym z takich kokonów może znajdować się do 60 zielonkawych jajek. Młode pajączki wylęgają się po około 3-4 tygodniach, przybierając żółtawe kolory. Rozchodzą się dopiero po przejściu wylinki. Przez ten czas są pod opieką samiczki, która nie zawaha się ukąsić, jeśli kokon, lub młode będą zagrożone. Samo ukąszenie może być bolesne, jednakże do tej pory nie zanotowano żadnych poważniejszych powikłań po takim ukąszeniu. Po ostatniej wylince upodabniają się do rodziców, przyjmując typowo zielone odcienie. Są bardzo zwinne i potrafią nieźle skakać. Pająki te maksymalnie mogą przeżyć dwa lata.
Hodowla
Hodowla tego pająka może sprawić wiele przyjemności.
Na poszukiwania pająka najlepiej wybrać się wiosną, wtedy to na łąkach roi się od podrostków M. virescens. Optymalnym pomieszczeniem dla samiczki jest popularny faunabox, jednak użyć możemy wszystkiego, co jest podobnych rozmiarów. Jako podłoże możemy wykorzystać ziemie lub włókno kokosowe.
Sam pająk wymagający nie jest, warto jednak co kilka dni dokładnie nawilżyć podłoże, tym samym możemy odzwierciedlić warunki, jakie panują na łąkach. Mimo tego, że pająki te lubią promienie słoneczne, to temperatura pokojowa w zupełności im wystarcza. Jeśli zdecydujemy się na hodowlę samiczki z kokonem, warto zachować szczególną ostrożność. Chyba nikt nie chce się przekonać na własnej skórze, czy pająk ma silny jad.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 2
