Ceratogyrus darlingi – ptasznik

Ceratogyrus darlingi
(Pocock, 1897)

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Ceratogyrus darlingi
Nazwa angielskie: Rear Horned Baboon, African Horned Tarantula.
Synonim: Ceratogyrus bechuanicus

Wygląd

Dorosła samica osiąga 5-6 cm długości ciała i do 15 cm rozpiętości odnóży. Odwłok pająków z tego gatunku jest szaro-beżowy, pokryty ciemnobrązowymi cętkami, układającymi się w charakterystyczny wzór. Uda (łac. femur) są koloru ciemnego brązu i beżu porośnięte są również długimi włoskami, dalsze segmenty odnóży ubarwione są podobnie jak odwłok. Za centralna częścią karapaksu (w stronę odwłoka) znajduje się charakterystyczny dla większości ptaszników z rodzaju Ceratogyrus spp. róg, u Ceratogyrus darlingi jest stosunkowo długi i mocno przechylony w tył. Od miejsca, w którym on wyrasta rozchodzą się we wszystkich kierunkach szare, beżowe i czarne promienie. Jeżeli chodzi o funkcje wyrostka w centralnej części karapaksu w kształcie rogu jest to swoistego rodzaju zaczep mięśni oraz innych narządów wewnętrznych róg pojawia się zazwyczaj około 5-6 wylinki.

Długość życia

Samice żyją kilkanaście lat, natomiast samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.

Występowanie i biotop

Występuje w Afryce południowo-wschodniej. Zamieszkuje centralną i wschodnią część Zimbabwe oraz cały Mozambik. Za dnia przesiaduje w swoich norkach lub w gniazdach między kamieniami, pająki wykazują aktywność nocną. Najbliższy teren nory oplatany jest zazwyczaj sporą ilością pajęczyny która ma za zadanie przekazywać drgania potencjalnych ofiar do ptasznika. Zamieszkuje tereny o suchym klimacie takie jak np. sawanny.
 

Terrarium

Terrariumdla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25 (dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.
Jako podłoża używamy włókna kokosowego lub ich mieszanki piasku i włókna/torfu. Grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności.
Polecane żywe rośliny do terrarium:
– sukulenty bez kolców
– skrytokwiat (Cryptanthus)
– wężownica (Sansewieria)

 

Temperatura i wilgotność

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 60-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Z racji tego, że jest to ptasznik afrykański temperatura powinna wynosić 25-28°C. W nocy może spadać o parę stopni.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Dorosłe samice są większe i masywniejsze od samców. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki znajdujące się na goleniach (łac. tibia) pierwszej pary odnóży. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki. Samce są dosyć małych rozmiarów, zazwyczaj długość ciała oscyluje w granicach 2-3 cm a ich róg jest mniejszy.
 

Rozmnażanie

Ciężko przewidzieć zachowanie samicy wobec samca, gdyż nastawienie może być różne, samice dość często przejawiają agresje wobec samców. Kokon powstaje najwcześniej po dwóch miesiącach od kopulacji, ale zazwyczaj jest to okres 3-5 miesięcy. Jaj w kokonie jest od kilkudziesięciu do ponad 150 sztuk. Młode kokon opuszczają po ok. 4 – 5 tygodniach (zazwyczaj) jako nimfy. Jeśli nie odbierzemy kokonu samicy, to maluchy przelinieją w gnieździe na L1.

Uwagi

Ceratogyrus spp. – pomimo przynależności do podrodziny Harpactirinae preferuje nieco odmienne warunki terrariowe. Otóż lubi kopać tunele pod ziemią, co prawda nie tak okazałe jak to ma miejsce w przypadku podrodziny Ornithoctoninae, ale również spore. W dodatku z zewnątrz gniazdo oplatane jest sporą ilością pajęczyny. Ceratogyrus darlingi to gatunek z natury charakteryzujący się zachowaniem defensywnym, i w razie zagrożenia będzie starał się odstraszyć napastnika prezentując postawę obronną, która wchodzi w interakcje ze strydulacją, jednakże zawsze w miarę możliwości ptasznik ten będzie starał ratować się ucieczką. W 2008 Ceratogyrus bechuanicus został uznany za młodszy synonim Ceratogyrus darlingi.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 3
szybkość: 3
temperament: 3
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 3
ocena ogólna: 15
Polecany dla doświadczonych terrarystów.

Źródła:

• De Wet, J.I. & A.S. Dippenaar-Schoeman. 1991. A revision of the genus Ceratogyrus Pocock (Araneae: Theraphosidae). Koedoe 34(2): 39-68.
• De Wet, J.I. & H.J. Schoonbee. 1991. The occurrence and conservation status of Ceratogyrus bechuanicus and C. brachycephalus in the Transvaal, South Africa. Koedoe 34(2): 69-75.
• Ezendam, T. 1997. Successful breeding with Ceratogyrus darlingii. Journal of the British Tarantula Society 13(2): 57-59.
• Gallon, R.C. 2001. Revision of the Ceratogyrus spp. formerly included in Coelogenium (Araneae: Theraphosidae, Harpactirinae). Mygalomorph 2: 1-20 [p. 6, f. 10-17].

Poprawki: Obli

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 8