Loading...Ceratogyrus meridionalis
(Hirst, 1907)
Dorosła samica C. meridionalis. Zdjęcia autorstwa Argo.
Dorosły samiec. Zdjęcia autorstwa t&l.
Nazewnictwo
Nazwa łacińska: Ceratogyrus meridionalis
Nazwa angielska: Zimbabwe Gray Baboon
Wygląd
Samica osiąga do 6 cm samego ciała, a samiec zazwyczaj 3-4 cm DC. Ubarwienie obu płci jest bardzo podobne, lecz tylko do czasu osiągnięcia dorosłości. U tego gatunku dominuje czerń, odcienie szarości, lecz zdarzają się dorosłe samice w odcieniach beżu. Odwłok ptasznika jest mieszaniną beżu nakrapianego ciemnobrązowymi cętkami, co tworzy charakterystyczny ornament. Odnóża pająka są zestawieniem ciemnego brązu z lekkim dodatkiem beżu i szarości. Karapaks jest czarny, a od fovea rozchodzą się promieniście beżowe/szare paski. Jest on znacznie ciemniejszy od innych Ceratogyrus. Ten gatunek nie posiada rogu!
Długość życia
Samice żyją kilkanaście lat, natomiast samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.
Występowanie i biotop
Zamieszkują Malawi (okolice Dowa). Swoje gniazda budują między kamieniami bądź znajdują wcześniej już wykopane głębokie norki, które stanowią świetną ochronę przed wysokimi temperaturami.
Okolice Dowa – środowisko naturalne C. meridionalis. Źródło: http://www.panoramio.com/photo/62696418
Karapaks dorosłej samicy – widoczny jest brak rogu. Zdjęcie autorstwa Argo.
Terrarium
Terrariumdla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25 (dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.
Jako podłoża używamy włókna kokosowego lub ich mieszanki piasku i włókna/torfu. Grubość podłoża powinna wynosić ok. 5-7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności.
Polecane żywe rośliny do terrarium:
– sukulenty bez kolców
– skrytokwiat (Cryptanthus)
– wężownica (Sansewieria)
Przykładowy wystrój terrarium dla C. meridionalis autorstwa Argo.
Temperatura i wilgotność
Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 50-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Z racji tego, że jest to ptasznik afrykański temperatura powinna wynosić 25-28°C. W nocy może spadać o parę stopni.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.
Żywienie
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.
Dymorfizm płciowy
Dorosła samica zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Ubarwienie samców jest znacznie ciemniejsze od samic. Róg znajdujący się na karapaksie jest znacznie mniejszy u osobników żeńskich. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki na goleniach pierwszej pary nóg. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki.
Rozmnażanie
Podczas dopuszczania samica może być agresywna wobec samca, co może skutkować konsumpcją bez kopulacji. Zatem najlepiej pilnować pary pająków, i nie zostawiać samca u samicy na zbyt długi czas. Jeśli pozostawimy samcowi drogę ucieczki to prawdopodobnie wybiegnie po udanej kopulacji. Samice składają kokony zazwyczaj między 4, a 8 tygodniem po kopulacji. Kokon jest umieszczony w gnieździe i wpleciony w oprzęd. W kokonie jest około od kilkudziesięciu do nawet do 160 jaj. Młode nimfy opuszczają kokon w 4-5 tygodniu, a zazwyczaj po nie więcej niż 2 tygodniach linieją na L1.
Kopulacja C. meridionalis. Zdjęcie autorstwa Argo.
Uwagi
Jak cały rodzaj, ptasznik defensywny, ale bez włosków parzących. W razie zagrożenia przyjmuje pozycję obronną i stryduluje. Gatunek, mimo braku charakterystycznego rogu, został przeniesiony w 2003 roku przez Richarda Gallona z rodzaju Pterinochilus do rodzaju Ceratogyrus. Na brzusznej części odwłoka posiada jasną opaskę, co jest pewną cechą rodzaju Ceratogyrus.
Ocena
jad: 3
szybkość: 3
temperament: 3
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 4
ocena ogólna: 16
Polecany dla doświadczonych hodowców.
Źródła:
- De Wet, J.I. & A.S. Dippenaar-Schoeman. 1991. A revision of the genus Ceratogyrus Pocock (Araneae: Theraphosidae). Koedoe 34(2): 39-68.
- Gallon, R.C. 2001. Revision of the Ceratogyrus spp. formerly included in Coelogenium (Araneae: Theraphosidae, Harpactirinae). Mygalomorph 2: 1-20 [p. 6, f. 10-17].
- Messenger, P. 2004. Captive breeding Ceratogyrus meridionalis. Journal of the British Tarantula Society 19(4): 113-117.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 10
